Tegenwoordig worden we doodgegooid met gezonde producten en afslankreclames. De Basic Fit sportscholen schieten als paddenstoelen uit de grond. Mensen doen vol enthousiasme een detox en de sapkuurtjes zijn niet aan te slepen. Maar wat is gezond leven nu eigenlijk? En wie bepaalt wat gezond is?
Dik anderhalf jaar geleden kwam ik terug van mijn zomervakantie en na 2 weken volop genieten van zon, zee, strand en vooral eten, gaf de weegschaal een niet nader te noemen getal aan. Er moest iets veranderen. Ik vond mezelf nooit dik, heb altijd aan sport gedaan, maar het was dan 3 weken minimaal 4 keer per week hardlopen, en erna weer maanden niet. Vol goede moed begon ik aan mijn zoektocht naar een ‘gezonde levensstijl’, want op internet vind je alles. Maar hoe meer ik zocht, hoe meer tegenstrijdigheden ik tegenkwam. De een zegt dit, waarna de ander dat keihard ontkracht. Ik zag door de bomen het bos niet meer, besloot mijn laptop te sluiten en in dat bos te gaan hardlopen.
Maar naast al dat geloop, bleef ik lekker en veel eten en tikte ik ieder weekend de nodige pintjes weg. In januari 2015 verhuisde ik naar Antwerpen, wat betekende dat ik mijn eigen boodschappen moest doen en iedere avond voor mezelf moest koken. De knop was om. Ik bleek koken ontzettend leuk te vinden. Uitproberen en testen. Soms een verrassend lekker maal en soms iets wat ik mijn hond nog niet voor zou zetten. Na een blessure aan mijn meniscus ruilde ik hardlopen in voor krachttraining. Ik begon met mini-gewichten waarvoor ik me stiekem een beetje schaamde. Maar ik ging, en dat was wat telde voor mij. Ondertussen ben ik zo’n 12 kilo kwijt en ik hoop ze niet meer terug te vinden. Het geluid van halterschijven op een stang doen, ijzer dat op elkaar tikt, maakt me blij. Ik word gelukkig van het feit dat ik iedere week sterker word en mijn lichaam meer aankan. Veel mensen zullen denken: “Elke, je bent student, geniet van die tijd en ga er op uit!” En dat doe ik zeker ook, alleen doe ik dat op mijn manier. Vroeg opstaan, sporten en koken is voor mij genieten. In het weekend ga ik zeker op pad met vrienden en komen ook die pintjes weer voor mijn neus. Maar dat ik dat nu met mate doe, begrijpen veel mensen niet.
Mijn oma is 81 jaar, kerngezond en hartstikke fit. Zo wil ik ook oud worden. Ze heeft haar hele leven hard gewerkt, gesport en genoten van alles om haar heen. Ik zie haar als een voorbeeld. Het leven is niet altijd een feest en 1 op de 3 mensen krijgt kanker. Honderd procent gezond leven kan niemand, maar ik vind het op deze wereld veel te leuk om vroeg te vertrekken. Daarom doe ik gewoon een beetje meer dan gemiddeld mijn best om gezond oud te worden. Om net als mijn oma op 81-jarige leeftijd nog iedere week te fietsen, zwemmen en wandelen. Om te kunnen genieten van lekker eten en alle mensen om me heen, zonder dat iemand zich zorgen moet maken over mijn gezondheid. En het allerfijnste zou zijn, als mensen mij niet beoordelen op het feit dat ik het fijn vind om vroeg op te staan, gezond te eten en ijzeren schijven te slepen in de Basic-Fit. Genieten doe ik met volle teugen, alleen op een iets andere manier.