Mijn eerste week zit erop. Het derde en laatste jaar van mijn Bachelor of Officemanagement. Over een kleine negen maanden ben ik afgestudeerd als Event- en Projectmanager. En ik ben dan 25 jaar.
Na drie maanden samenwonen, was doen, koken en een lekker huishoudelijk leventje geleid te hebben, was het me de eerste week wel. BAM opeens ben je het weer, student. Met mijn koffer in de trein, honderdduizend trappen op naar mijn nieuwe kamer. Tien vierkante meter kleiner wonen dan vorig jaar in Antwerpen. En nog wel minder vierkante meters dan in ons huis. Momenteel bevindt mijn douche zich op zo’n twintig centimeter van mijn kookplaat, onder mijn bed, en op twee meter van mijn bank. Excuseer, mijn ‘hoekelement’, want een bank past hier niet.
Mijn oude bank moest nog opgehaald worden, en mijn wederhelft was zo lief om dat dinsdag te komen doen. Na een tripje naar de gereedschapswinkel, nieuwe restaurants ontdekt, konden we aan de slag. Bank uit elkaar en in de auto geladen. Mijn wederhelft kwam met het plan om te blijven slapen, waarna ik me meteen afvroeg wáár hij dat ging doen. Na wat geschuif lag hij heel comfortabel op het kussen van mijn hoekelement. Dat hij daarvoor dubbelgevouwen moest liggen, was het ergste niet. Dat mijn onderbuurman relatieproblemen heeft waar een gast van de Jerry Springer show jaloers op zou zijn, dat was pas erg. De twee vonden dat ze dat moesten uitvechten in huis, en op straat. Achja, kan gebeuren.
En op dat moment dacht ik, ik word hier te oud voor. Ik ben misschien een zeikerd, maar heel dat studentenleven is aan mij voorbij gegaan. Na bijna drie jaar in Antwerpen zou ik nog steeds niet weten waar de studentenbuurt is. ‘t Vervolg heb ik nog nooit vanbinnen gezien en de keren dat ik hier dronken naar huis keerde, kwam ik uit Kelly’s Irish Pub gerold.
Is er überhaupt een bepaalde leeftijd dat je ‘te oud’ bent voor het studentenleven, of ben ik gewoon een studentenoma? Tijdens examens keer ik mijn studentenkaart om, stel je voor dat iemand mijn geboortejaar ziet. Leraren zijn plotseling niet veel ouder dan ik en leeftijdsgenoten trouwen en krijgen kinderen. En wat doe ik? Ik hoop vurig dat ik over negen maanden een mooi Bachelor diploma kan baren. Een paar weken daarna zal de babyborrel zijn, inclusief gepast feest. Ik word tenslotte Eventmanager. Tot die tijd party ik in Antwerpen ‘s avonds keihard met liters thee, ga ik braaf naar de les (what else to do als je de helft van ‘t Stad niet kent…) en geniet ik van mijn weekenden thuis.
Studeren als je wat ouder bent, het is me wat. Maar deze oma doet het wel maar mooi. Op stap gaan door de week, lieve medestudenten, CHAPEAU! Ik doe het jullie niet na. Mijn ‘recovertijd’ is namelijk net iets langer helaas…. Maar die bachelorbaby die ik over 9 maanden in mijn wiegje hoop te hebben, ga ik vieren, in eventmanagerstyle, met een week om bij te komen.